به یاد داشته باشید که “ایمپلنت” ریشه مصنوعی است که برای نگه داشتن دندان های جایگزین در جای خود قرار داده می شود، بنابراین اکنون می توانیم توجه خود را به انواع مختلف دندان جایگزین در دسترس معطوف کنیم.

هنگامی که یک دندان نیاز به تعویض دارد، ایمپلنت با یک روکش جداگانه نصب می شود. این با نوع روکشی که برای ترمیم دندان شکسته استفاده می شود متفاوت است.

جایگزین دیگر، بریج است که به دو دندان مجاور متصل می شود و شکاف را پر می کند. نقطه ضعف بریج دندان سنتی این است که برای تراشیدن دندان های سالم نیاز دارد. در مورد پروتز در مقایسه با ایمپلنت و بریج در مقایسه با ایمپلنت مقاله را بخوانید.

در مواردی که دو یا چند دندان پشت سر هم از دست رفته باشد، ممکن است از بریج ایمپلنت استفاده شود. به جای قرار دادن یک ایمپلنت برای هر دندان، فقط از دو ایمپلنت می توان برای حمایت از یک ردیف از سه یا چهار دندان مصنوعی که به هم جوش خورده اند استفاده کرد.

اگر تمام دندان های فک نیاز به تعویض داشته باشند، ایمپلنت دندان مصنوعی ممکن است راه حل باشد. این ها شامل مجموعه کاملی از دندان های پلاستیکی یا پرسلن هستند که به پایه اکریلیک رنگ لثه متصل شده اند.

در حالی که پروتزهای سنتی روی لثه می‌نشینند و با چسب چسبانده می‌شوند، پروتزهای نگهدارنده ایمپلنت روی اباتمنت‌های ثابت می‌چسبند و بسیار محکم‌تر هستند.

ایمپلنت های دندان مصنوعی نسبت به پروتزهای سنتی مشکلات کمتری در خوردن و گفتار ایجاد می کنند. همچنین هیچ خطری وجود ندارد که آنها در وسط یک مکالمه یا یک غذا از جای خود خارج شوند.

یکی دیگر از مزایای ایمپلنت ها این است که می توانند به تثبیت فک، جلوگیری از تحلیل استخوان بیشتر و حفظ شکل طبیعی خط فک کمک کنند.

اگرچه ایمپلنت های تک دندانی و ایمپلنت های دندان مصنوعی نسبت به جایگزین های معمولی هزینه بیشتری دارند، اما از آنجایی که به گونه ای طراحی شده اند که طول عمر بیشتری داشته باشند، می توانند در دراز مدت ارزان تر باشند.